Amatör Bir Tutkunun İlk Adımı

Her şey o garip, kararsız bir akşam başladı. Üniversiteyi yeni bitirmiştim, bir iş bulmanın stresiyle evde pinekliyordum. Kocam, yani o zamanki nişanlım, askerini yapıyor ve aylardır görüşememiştik. Telefonla konuşmalarımız bile kısa ve soğuk geçiyor. Yalnızlık beni yiyip bitiriyordum, bir şey yapmalıydım. İnternette takılıyken bir sohbet yerinde denk gelmek, tamamen tesadüf eseri. "Neler yapıyorum ki?" diye düşündüm ve bir rumuzla giriş yaptım. Amatörce bir merak işte, daha önce böyle bir şey denememiştim. Birkaç kişiyle yazıştım, çoğu sıkışıktı ama sonra biri dikkatimi çekti. Adı Mert'ti, en azından öyle diyordu. Mesajları komik, samimi ve biraz da flörtözdü. İlk başta çekingen davrandım, ne de olsa bu işlerde acemiydim. Ama o kadar doğal yazıyordu ki, ayrıcalıklı kaptırdım. Saatler geçti, gece aralıklarında vurulduklarında konuşuyorduk. "Fotoğrafını görsem mi?" diye sordu, kalp hızlandı. "Bilmem ki" dedim, utangaç bir gülümseme yüzümde. Ama sonra cesaretimi topladım, telefonla aynada basit bir selfie çektim ve gönderdim. O da kendi fotoğrafını attı; esmer, uzun kilolu, hafif kirli sakallı rapor. "Güzelmişsin" dedi, genel olarak bir şeyler değişmedeydi. Nişanlımı yaşayamayacağım ama onun sesi, yüzü zihnimde bir belirip kaybolmuştu. Yine de durmadım. "Buluşsak mı?" diye yazdı Mert, elim ayağım toplandı. "Ben böyle şeyler yapmıyorum ki" dedim kendime ama parmaklarım klavyede başka bir şey yazdım: "Olur, ama sadece kahve içiyorum." Amatörce bir cesareti bu, ne işlemlerini bile gerçekleştirebilir. Ertesi gün şehir merkezindeki küçük bir kafede buluştuk. Onun partisinin özgürlüğünde atmaya başladı, fotoğraf çekmekten daha çekiciydi. Oturduk, kahve söyledik, sohbet ettik. Gözlerim sürekli üstündeydi, ben ise ne diyeceğimi şaşırıyordum. Ellerim titriyordu, kahve fincanını zor tuttum. "İlk defa mı böyle bir şey yapıyorsun?" diye sordu, gülümseyerek. "Evet" dedim, yüzüm kızardı. "Belli oluyor, ama bu seni daha tatlı yapıyor" dedi, sesindeki sıcaklık beni rahatlattı. Kafeden çıkarken, "Biraz dolaşalım mı?" diye sordu. "Tamam" dedim, tam anlamıyla bir heyecan dalgası. Parka gittik, hava serindi ama yana yana üşüyordum. Bir bankada oturduk, konuşurken elinin omzuna atmıştı. Donup kaldığım, ama memnun kaldığım da vardı. Sonra bana yaklaştırıldı ve tırnaklarıma küçük bir öpücük kondurdu. İlk anda ne yapacağımı bilemedim, amatörlüğüm onu ​​halimden belliydi. Ama sonra ayrıcalıkları olmayan, ayrılmaya. Öyle acemi, öyle telaşlıydı ki, ama bir o kadar da gerçekti. "Evim buraya yakın" dedi usulca, gözlerindeki arzu beni çekti. "Bilmem ki" dedim ama gizlideki merak baskını ortaya çıktı. Dairesine giderken, kapıyı kapatır kapatmaz toplanırken. Ellerim titreyerek tişörtlerini çıkardım, onun ellerinde dolaşırken ne davranışları sorgulanır bile. Yatağa uzandık, her şey o kadar hızlı ve kontrolsüz gelişti ki,Hayalimdeki bir rüyada olduğu gibi yaşadım. Tenisin sıcaklığı, nefesinin hızı, hepsini ele geçirdi. Daha önce böyle bir şey yaşamamıştım, onun hareketimde acemiliğim belli oluyordu ama almıyordu. Saatler geçti, zaman kaybolmuştu. Sabah olduğunda Mert hayattaydı. Sessizce giyindim, kıyafetlerimi topladım ve evden çıktım. Yolda suçluluk içimi kemirmeye başladı. Nişanlımın yüzü gözümün önüne geldikçe midem bulanıyordu. "Ben ne yaptım?" Kendi kendime dedim ama cevap yoktu. Eve vardığımda telefonuma baktım, nişanlımdan bir mesaj: "Birkaç gün içinde dönüyorum, seni kaybediyorum." Gözlerim süzüldü. Özlemek mi? Onu özlemiştim, yoksa sadece yerleşmiş miydim? O gün kendimle yüzleştim. Mert'le yaşayacağım gece, amatör bir kaçış ama aynı zamanda bir gerçeklik. Nişanlımla aramızdaki mesafeyi, sevginin yerini alan alışkanlığını farklı uyguladım. Ama bu, rasyonelleri haklı çıkarmazdı. Döndüğünde her şeyin yapılmasına karar verdim. Yalanla devam edemiyorum. Kapı çaldığında yüzümdeki ifadeyi gördüm. "Bir şey mi düzenleyecek?" dedi, sesinde bir şüphe vardı. "Evet" dedim, "otur, konuşmamız lazım." Her şeyi anlattım, kafeyi, Mert'i, o geceyi… Şaşırdı, öfkelendi, sonra sustu. "Neden?" diye sordu sadece. "Bilmiyorum" dedim, "ama bitti." Sessizlik ağırlaştı. "Düşünmem lazım," dedi ve çıkmak. O an, yalnızlığın tadını çıkardıkları kadar hissettim. Günler geçti, belirtiler yabancı görünüyor. Mert'i aramadım, zaten kullanmakta olmadığım da. O amatör gece, bir hatayla karşılaşır mı, yoksa bir uyanış mı olduğunu bilmiyorlar. Ama kendimi affetmek, onun beni affetmesinden zor olacak. Belki de bu, bir oğul değil, kendimi bulma yolunda bir başlangıçtır." dedim, "ama bitti." Sessizlik ağırlaştı. "Düşünmem lazım," dedi ve ortaya çıktı. O an, yalnızlığın tadını çıkarmak iliklerime kadar öğrendiğim. Günler geçti, uzaktaki yabancılar. Mert'i, zaten vardım da. O amatör gece, bir hata başlıyor, yoksa uyanış mı, bilmiyorlardı. Ama affetmek, onun beni affetmesinden zor olacak. Belki de bu, bir oğul değil, bulma peşinde birdir." dedim, "ama bitti." Sessizlik ağırlaştı. "Düşünmem lazım," dedi ve ortaya çıktı. O an, yalnızlığın tadını çıkarmak iliklerime kadar öğrendiğim. Günler geçti, uzaktaki yabancılar. Mert'i, zaten vardım da. O amatör gece, bir hata başlıyor, yoksa uyanış mı, bilmiyorlardı. Ama affetmek, onun beni affetmesinden zor olacak. Belki de bu, bir oğul değil, bulma peşinde birdir.