Bakire Gecenin Çekingen Ateşi

Her şey o yaz akşamı başladı. 22 yaşındaydım, üniversitede oğlum senemdi ve hayattaydım bir kayıtlı hazır üyeydim. Erkek arkadaşım yoktu, hiç olmadı. Bakılıyordu ve bu konuda hep bir utangaçlık taşıyordum. Arkadaşlarım sürekli sevgililerinden, yaşadıkları aşklardan bahsederken ben sadece dinlerken, içeriden "Ben neden böyleyim?" diye sordum. Ama o akşam her şey değişti. Yazlıkta ailemle tatildeydim, ama sıkılmıştım. Deniz kenarındaki küçük bir kafeye gitmeye karar verdim, biraz yalnız kalmak, yaşamak. Oturdum, bir limonata söyledim ve dalgaları izlemeye başladım. Sonra geldi. Adı Efe'ydi, garson olarak çalışıyordu ama öyle sıradan biri değildi. Uzun boylu, güneşten yanmış teni ve gülümsedikten sonra beliren çukurlarıyla dikkat çekiyordu. Siparişimi getirirken göz göze geliyoruz, "Burada sık sık oturuyor musun?" diye sordu, sesi yumuşak ama kendinden emindi. "Hayır, ilk kez" dedim, yüzüm kızardı. Konuşmaya başladı, vardiyası bitince yanıma oturdu. Daha önce hiç böyle bir şey yapmamıştım, bir erkekle bu kadar yakın olmak için kalbimi hızlandırıyordu. Sohbet uzadı, hava karardı, yıldızlar ayrılmaya başladı. "Deniz kenarında yürüyelim mi?" dedi, gözlerindeki ayrıntıları beni çekti. "Olur" dedim, ama girişimci bir girişim vardı. Yürürken dalgaların sesi, onun kahkahaları, her şeyin o kadar güzel olduğu, bir filmde olduğu gibi hissettim. Daha sonra bir kayanın üstüne oturduk, bana yaklaştırıldı, eli elimin üzerine yerleştirildi. Titriyordum, ama katılırdım. "Daha önce hiç sevgilin olmadı mı?" diye sordu, şaşkınlıkla. "Hayır" dedim, utangaçça başımı eğdim. "İnanılmaz" dedi, "sen çok özelsin." O an, ayrıcalıklı olarak ilk kez güzel hissettim. Bana daha da yaklaştıktan sonra nefesini yüzümde hissettim. Dudakları dudaklarıma değmediğinde ne yapılmadı bilemedim, donup kaldım. İlk öpücüğüm, öyle acemi, öyle çekingendi ki, ama içeride bir ateş yandı. Ellerim istemsizce boynuna gitti, o ise beni kendine çekti. "Rahat ol" diye fısıldadı, sesi güven veriyordu. Öpüşmeye devam ettiğimiz, her şeyi o kadar yeni, o kadar heyecanlıydı ki, korkularımı unuttum. "Biraz daha izlerken mi?" dedi usulca, eli belime kaydı. Kalbimin yerinden çıkacak gibi, "Bilmiyorum" dedim, sesim titriyordu. "Sana zarar vermem" dedi, gözlerindeki samimiyet beni rahatlattı. sahildeki küçük bir kulübeye gittik, kapıyı kapattığınızda içeride hem korku hem de merak vardı. Bana satılanlar, içindekileri çıkardı, içindekilerin sıcaklıkları beni şaşırttı. Ellerim göğsünde dolaşırken, "Ben hiç durmadım" diye fısıldadım. "Biliyorum" dedi, "acele etmeyelim." Yavaşça yatağa uzandık, uzanırken onun dokunuşunu beni daha da çekiyordu. Üstümdeki bluzu çıkardığımdan utandım, ama o bana öyle bir baktı ki, saklandı kaldı. Her şey o kadar doğal, o kadar yumuşak yatay ki, korkularım eridi. Ama tam o an, gizli bir şey durmadığını söyledi. "Bekle" dedim,nefes nefese. "Bir şey mi yanlış?" diye sordu, endişeyle. "Hayır, sadece… hazır değilim" dedim, gözlerim doldu. "Tamam" dedi, bana sarılıp alnımdan öptü. O gece, yalnızca sarılıp uyuduk. Sabahın gidişinde orada yoktu, bir bırakmamıştı: "Seninle birlikte olmak onu özeldi, kendine iyi bak." Gülümsedim, ama içeride bir burukluk vardı. Eve dönerken, geride kalanları düşünmüştüm. İlk kez sistemleri bu kadar yakınlaşmıştım, ama hâlâ bakireydim. O gün kendimle yüzleştim, bu amatör heyecan, bu çekingen tutku, bana öğretmişti. Efe'yi bir daha sağlıklı, ama o geceyi asla unutmadım. Belki de bu, bir oğul değil, hakkımı keşfetme yolunda bir başlangıçtı. Bakireliğim hayatta bendeydi, ama ruhum o gece bir parça özgürleşmişti.