Çarşaflı Annemin Takma Yarrağı varmış

Merhaba, adım Rümeysa. 19 yaşında genç bir kızım. Babamı iki yıl önce kaybettim. Annemle beraber İstanbul’un oldukça sofu semtlerinden birindeki dairemizde yaşıyorum. Babamdan kalan emekli maaşının yanında akrabalarımızdan yardımlar aldığımız için çalışmak zorunda kalmadan rahat bir şekilde geçiniyoruz. Kapalı, türbanlı bir kızım ama erkeklerin bakışlarını üzerimde hissetmekten hoşlanıyorum. Beyaz tenliyim, makyaj yapmayı seviyorum ama annemin korkusundan pek yapamıyorum. Modern şekilde kapanıyorum. Ayak bileklerimi açıkta bırakan dar kotlar ve taytların üstüne uzun bluzlar, tunikler giyip başımı çok sıkmadan şallarla rahat şekilde bağlıyorum. Topuklu botlar, ayakkabılar giymekten de çekinmiyorum. Annemle zaman zaman bu konuda tartışıyoruz. Annem benim aksime çok sofu bir kadındır. Dışarı çıkarken mutlaka çarşaf giyer. Tesettürü bile kapanma olarak görmezken benim kapanma şeklim onun sinirlerini zıplatıyor. Gerçi kendisinin de evin içinde dar pantolonlar, taytlar hatta kısacık şortlar giydiği oluyor. Göğsü, yakası açık kısa kollu bluzlar giymekten de çekinmiyor. Ama dışarı çıkarken mutlaka en kapalı şekilde giyiniyor. Erkek arkadaşım olmadı bu zamana kadar. Birkaç tane çıkma teklifi aldım ama beğenmediğim için kabul etmedim. 1,62 boyunda 70 kiloyum. Biraz kilo fazlam var ve daha fazla kilo almamaya gayret ediyorum. Yediğime içtiğime dikkat ediyorum. Annemle tartışma konularımızdan biri de bu oluyor. Yaptığı güzel yemekleri azıcık yediğim için söylenip duruyor. Kendisinin Maşallah iştahı yerinde. Hele babam öldükten sonra kendini iyice yemeğe verdi. Son iki senede en az 10 kilo aldı. 37 yaşında, 1,70 boyunda ve 85 kilo ağırlığında ama bakıldığında öyle çok kilolu görünmüyor. Kaslı ve yapılı bir vücudu var, kemik oranının fazla olması nedeniyle vücudu pek yağ bağlamıyor. Ayrıca benim gibi dar kıyafetler giymediği, dışarda bol ve geniş çarşaflar giydiği için (Kilo aldım, kötü görünüyorum, kimse beni beğenmez!) gibi dertleri de yok. Liseden sonra okumadım. Günlerim çoğunlukla evde geçiyor, arada kız arkadaşlarımla dışarda buluşuyorum. Annemse markete, çarşıya, pazara çıkmaları haricinde genelde evde oluyor. Bizimle aynı binada yaşayan Zarife Abla annemin en yakın arkadaşı. Gençliğinde başı açık, kısa etekler, elbiseler giyen bir kız olduğunu ama bir gece gördüğü rüyanın etkisinde kalarak kapanıp ibadete başladığını çok kereler anlatmıştı. Kendisi 50 yaşında, o da annem gibi dul bir kadın. İki oğlu, üç kızı ve birkaç torunu olsa da halen güzel bir kadındır… Bir Cumartesi gecesiydi. Kızlarla Whatsapp grubu kurmuş orada muhabbet ediyorduk. Odamın ışığını yakmamıştım. Saat 02.00’ye geliyordu. Artık uykum geldiği için yatmak istediğimi yazıp sohbetten çıktım. Telefonu yere bırakıp başımı yastığa koydum. Gece oldukça sessizdi ama bir ara sanki bir şeye vuruluyormuş gibi bir ses duydum. Sanki birisi duvara yumruk atmıştı. Bir süre sessizlik oldu ama sonra aynı ses yeniden tekrarlandı. (Bu ses ne gece gece?) dedim, uykum kaçtığı için sinirlendim. Yatakta doğruldum, kulağımı kabarttım ama ses yoktu. Başımı tam yastığa koyacakken ses yeniden geldi. Hemen yanı başımdaki duvardan geliyordu ses. Neydi bu böyle? Yan oda annemin yatak odasıydı. Annem kalkıp da duvara mı vurmuştu? Yavaşça kalkıp kulağımı duvara dayadım. Daha iyi duyabilmek için nefesimi tuttum. Evet, sesler annemin odasından geliyordu. Duvara vuran fiskeye benzer sesleri bile rahat ve net duyuyordum şimdi. Arada beni uykumdan uyandıran şiddette olanları da geliyordu kulağıma. Annem ne yapıyordu içerde gecenin bu saatinde? Zaman zaman gece kalkıp namaz kıldığı oluyordu ama bu öyle bir şey değildi. (Aman be neyse ne!) diyerek girdim yatağıma yeniden. Sabah oldukça erken bir saatte, daha güneş bile doğmamışken banyoda akan su sesiyle uyandım. Annem Pazar sabahında yıkanıyordu. Kadının saat kavramıyla sorunları vardı, başımı yastığa gömüp uyumaya çalıştım… Birkaç gün sonra yine bir gece vakti aynı sesler geldi. Bu kez saat 01.00’i biraz geçiyordu. Ben yine kızlarla yazışıyordum. Yazışmayı kesip kulak kabarttım. Annem gene bir şeyler çeviriyordu. “Kızlar birazdan geliyorum!” diye yazıp telefonu bıraktım yatağın üstüne. Yavaşça kapımı açtım. Annemin odası hemen sağımda kalıyordu. Kapısının önüne geldim. Kulak verdim kapıya ama bir şey duyamadım. Kapıya tıkladım. “Anne, iyi misin?” dediğimde, “Ne oldu kız gece gece, git zıbar yat!” diye beklemediğim bir tepki geldi annemden. “İyi be!” diyerek odama geri döndüm. Sabahın erken bir saatinde gene banyodaki suyun sesiyle uyandığımda annemin bir işler çevirdiğini anladım. Ne olduğunu merak ediyordum ama bunu ona belli etmemem gerekiyordu. Aynı gün öğleden sonra annem, “Ben Zarife Ablalara çıkıyorum!” diyerek gidince odasına bakmak istedim.