Eğlenceli Gecenin Çılgın Ritmi

Her şey cumartesi akşamı başladı. 28 yaşındaydım, işten yeni çıkmıştım ve haftanın yorgunluğunu atmak için bir plan yapmamıştım. En yakın arkadaşım Zeynep aradı, "Hadi çıkalım, biraz eğlenelim!" dedi, sesi öyle coşkuluydu ki, hayır diyemedim. "Nereye?" diye sordum, "Sürpriz" dedi, kıkırdayarak. Hazırlandım, en sevdiğim kırmızı elbisemi giydim, saçlarımı saldım, aynada kendime baktım. Zeynep beni evden aldı, arabada müzik son ses açıktı, camları bağla bağıra şarkı söyledi. Şehir evindeki bir kulübeye gittik, kapıdan girer girmez ritmi içime işledi. Işıklar yanıp sönüyor, insanlar dans ediyor, hava elektrik yüklüydü. Bara oturduk, iki kokteyl söyledik, Zeynep'le kadeh tokuştururken, "Bu gece efsane olacak!" dedi. Haklıydı. İlk kokteyl bitmeden pistteydik, müzik öyle güzeldi ki, tutamayıp attı. Dans sırasında bir adam gözüme uygun, uzun boylu, dağınık, üstünde rengarenk bir gömlek vardı. Bana bakıyordu, ben de ona göz kırptım, tamamen şaka olsun diye. Ama o ciddiyet aldı, yanıma geldi, "Bu dansı benimle yapıyor musun?" dedi, sesinin içinde zar zor duyuluyordu. "Neden olmasın?" gülerek dedim. Adı Can'dı, dans ederken öyle komik hareketler yapıyordu ki, kahkahalarımın müziği bastırdı. "Sen dans etmeyi bilmiyor musun?" diye sordum, alaycı bir tonla. "Biliyorum da, seni güldürmek daha eğlenceli" dedi, gözleri parlıyordu. Zeynep yanımızda bize tempoyu koruyordu, bir ara "Siz çok tatlısınız!" diye bağırdı. Saatler geçti, dans eden ayaklardan ağrımaya başladı ama durmayı tercih etmedim. Can, "Biraz hava sırrı mı?" dedi, elimi tuttu, dışarı çıktık. Kulübün önünde bir banka çökmüş, serin hava yüzüme cihazı, bölgedekiki enerji taşıyordu. "Sen hep böyle mi düşünüyorsun?" diye sordum, nefes nefese. "Hayır, ama seninle olmak bunu kolaylaştırdı" dedi, gülümseyerek. O an, içeride bir kıpırdanma vardı, ama sadece eğlenmek vardı, başka bir şey değil. "Hadi bir oyun oynayalım" dedim, birden aklıma geldi. "Ne oyunu?" diye sordu, merakla. "Sokaktan geçen ilk arabaya el sallayalım, bakalım kim karşılık verecek!" dedim, kıkırdayarak. Ayağa fırladık, ilk arabaya abartılı bir şekilde el salladık, şoför korna çalıp geçti, ikimiz de çığlık atıp fırladık. Sonra bir taksiye katıldık, taksici camisine dönersiniz "Nasılsınız?" diye bağırdı, kahkahalarımız geceler karıştı. "Bu çok eğlenceli!" dedi Can, "Başka ne durumda?" "Dondurma yiyelim!" Dediğim gibi, çocuk gibi heyecanlandım. Gece geç saatlerde açık bir dondurmacı buluştu, ben çikolatalı, ya da naber aldı, dondurmaları yalarken yoğun ilgi gördü, surat lekelerimiz içinde kaldı. "Sen tam bir felaketsin!" dedi, gülerek, "Ama çok tatlısın." "Sen de fena değilsin" dedim, göz kırparak. Dondurmalar bitince tekrar kulübeye döndük, Zeynep vardı pistteydi,bizi geldiğinde "Neredeydiniz siz?" diye bağırdı. "Dondurma macerası!" Can'la gülerek dedim. Gece kanadı, müzik hızlandı, üçümüz bir çemberin görünümleri dans ettik, her yerdekiler bize bakıp alkışladı. Can bir ara kulağıma eğildi, "Seninle yaşayabileceğim en eğlenceli gece bu" dedi, sesi samimiydi. "Benim de" dedim, içimden gelen bir mutlulukla. Saat sabahın üçüne geldiğinde yorulmuştuk, kulüpten çıkmıştık, Zeynep'le Can'a katılıyorduk, "Bir daha görüşelim!" dedik. Eve dönerken, arabada Zeynep'le geceyi konuştuk, "Can senden hoşlanmış" dedi, sırıttı. "Belki" dedim, "ama bu gece sadece eğlenmek içindi." O gün, kendimle yüzleştim, hayatıma biraz neşe perdesi ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Can'ı bir daha aramadım, ama o gece anlamı hep kaldı. Eğlenceli bir anı, bir hata değil, bir hediyeydi. Belki de bu, bir oğul değil, kendimi yeniden bulmanın eğlenceli bir yoluydu.