Teyze Gecenin Yasak Dokunuşu

Her şey o yaz tatilinde başladı. 23 yaşındaydım, üniversiteden yeni mezun olmuştum ve ailemin yazlığını sürdüm. Annem, babam ve birkaç akrabası oradaydı, ama beni en çok izlediğim teyzem Ayşe'ydi. 38 yaşında, uzun siyah kolları, zarif bir duruşu ve her zaman sakin bir gülümsemesi vardı. Çocukluğumda ona hayrandım, ama bu kez farklı bir şeyler yaşadım. İlk günler normal geçti, denizde vakit geçirdik, ailece sohbet ettik. Ama bir akşam her şey değişti. Annemler erkenden uyudu, ev sessizleşti, teyzemle ben salonda kaldı. Televizyon açıktı, ama izlemiyordu, birer kadeh şarap içiyordu. "Hayatın nasıl?" diye sordu, gözlerime bakıyordum. "İyi" dedim, "senin?" "Bazen yorucu," dedi, gülümseyerek, "ama idare ediyorum." Boşandığını, yıllardır yalnızdı. Sohbet uzadı, şarap kadehleri ​​boşaldı, aramızdaki mesafe kapandı. "Biliyor musun" dedi, sesi alçaldı, "seni böyle yeni görüyorsun garip geliyor." Yutkundum, "Sen de hep aynı güzelsin" dedim, istemeden ağzımdan çıktı. Gülümsedi ama gözlerinde bir şey değişti. Koltukta bana yaklaştı, dizlerimiz değdi, içeride bir kıpırdanma hissettim. "Bu yanlış mı?" diye fısıldadı, eli koltuğa benimkine koydu. "Bilmiyorum" dedim, kalp hızlandı. Nefesini yüzümde tuttu, parçalarının değmediği yerde donup kaldım. Öpüşmeye başladık, öyle yumuşak, öyle gizli bir öpücüktü ki, temelde bir ateş yandı. Ellerim saçlarına gitti, o ise eli boynuma koydu, beni kendine çekti. "Durmalıyız" dedim, nefes nefese, ama yapamadım. "Biliyorum" dedi, "ama istemiyorum." Balkona çıktık, gece serinliği yüzümüze katıldı, ama yoğun ilgi gördü. Öpüşmemiz derinleşti, bluzunun üst düğmeleri, o da tişörtümün kayıtlı eli kaydırdı, tenlerimiz buluştuğunda suçluluk içimi kemirdi ama durmadım. "Odaya bakarken mi?" diye sordu, gözleri parlıyordu. "Evet" dedim, içerideki arzu baskın çıkmıştı. Misafirler geçtik, kapattık, üstümüzdeki kıyafetleri çıkardım, o da bluzunu attı. Yatağa uzandık, kolları boynuma kaydı, elleri vücutta dolaşırken her şey o kadar yoğun, o kadar yasaktı ki, kaybettim. "Bu bir hata mı?" diye sordum, titreyerek. "Belki" dedi, "ama güzel bir hata." Bedenlerimiz bir ritmiyle buluştu, ter içinde, nefes nefeseleri toplandı, o kadar güçlüydü ki, zaman kayboldu. Sabah saatlerinde teyzem orada değildi, odadan çıkmıştı. Sessizce kalkarken, salona giderken, kahve yaparken o da geldi. "Günaydın" dedi, sakin bir sesle. "Günaydın" dedim, göze gelemedim. "Dün gece..." dedim, ama sözü kestim, "Konuşmayalım, sadece bir anı kalsın." O gün kendimle yüzleştim. Teyzemle kalıcı olan bir gece, yasak bir çekimdi, ama aynı zamanda bir gerçeklikti. Aile bağlarımız, aramıza bir çizgi çizmişti, ama o çizgiyi aşmıştım. Günler geçti,teyzemle normal davranmaya çalıştı, kimse bir şey fark etmedi. Bir kısmı daha yalnız kalmadım, ama o gece anladım. Bir hata kopmuş, yoksa bastırılmış bir duygu mu, bilmiyorum. Kendimi affetmek zorundaydım, çünkü bu sırrı taşıyacaktım. Belki de bu, bir oğul değil, anlayamadığım büyüklüğüm karmaşık bir başlangıçtı.