Yabancı Gecenin Gizemli Çekimi

Her şey o serin sonbahar akşamı başladı. 25 yaşındaydım, bir süredir iş için gidiyordum, İtalya'da bir kasabadaydım. Dilini az çok öğrenmiştim, ama canlı yabancılık çekiyordum. O akşam, kasabanın meydanındaki küçük bir bara gitti, biraz kafa dağıtmak oluştu. Kot pantolon ve hafif bir kazak giydim, saçlarımı açık yapabilirdim, bara parayla bir kadeh şarap söyledim. Etrafını izlerken o geldi. Adı Luca'ydı, barmendi, 30'larında, zeytin tenli, koyu kahve gözleri ve hafif dalgalı saçlarıyla tipik bir İtalyan'dı. Şarabımı getirirken, "Turist misiniz?" diye sordu, aksanı kulağıma hoş geldi. "Bir süredir buradayım" dedim, gülümseyerek, "ama canlıyım." "O zaman sana kasabayı tanıtmam lazım" dedi, göz kırparak. Vardiyası bitene kadar ara sıra yanıma uğradı, şaraplar boşaldıkça sohbetimiz uzadı. İtalyanca birkaç kelimeyle tedavi edildi, ben de ona Türkçe bir şeyler söyledim, güldüm. "Vardiyam bitti, yürüyelim mi?" dedi, ceketini alırken. "Olur" dedim, vücutta bir heyecan uyandırıyor. Kasabanın dar sokaklarında yürüdük, taş evler, sokak lambaları, her şey bir masal gibi. "Burası güzel" dedim, "ama seninle daha güzel." Gülümsedi, "Sen de fena değilsin" dedi, aksanıyla. Bir meydanda durduk, hava serindi, ama yan yana olduğumuz için üşüyordum. Elini ortadan kaldırdı, parmakları sıcaktı, "Sorun olur mu?" diye sordu, gözlerime bakıyordum. "Hayır" dedim, kalp hızlandı. Dudakları kulaklarına değdi, ayrılmaya başladık, öyle yumuşak, öyle farklı bir öpücüktü ki, sanki başka bir dünyadaydım. Ellerim ceketine gitti, o ise elini inandırdı, beni kendine çekti. "Evim buraya yakın" dedi, nefesi hızlanmıştı. "Gidelim" dedim, gizli çekimde baskın çıktı. Küçük bir apartmana girdik, kapıyı kapattığında toplantı halindeydik. Öpüşürken kazakımı çıkardım, o da gömleğini attı, tenlerimiz buluştuğunda her şey o kadar gerçek, o kadar sıcaktı ki, tutuldum. Yatağa uzandı, ellerinin boynuma kaydı, elleri bedenlerinde dolaşırken nefesim kesildi. "Türkçe bir şey söyle" dedi, gülümseyerek. "Seni istiyorum" dedim, kıkırdayarak. "Bellissimo" diye fısıldadı, kelimenin tam anlamıyla "güzel" demekti. Bedenlerimiz bir ritmiyle buluştu, ter içinde nefes nefesleri toplandı, o anlar o kadar yoğun, o kadar gizemliydi ki, zaman kayboldu. Sabahların olduğu yerde Luca oradaydı, uyuyordu, kadınların huzurlu bir yaşamı vardı. Sessizce kalkarım, mutfakta kahve yaptım, kokusuyla ortaya çıkar. "Buongiorno" dedi, gülümseyerek. "Günaydın" dedim, "dün gece..." "Harikaydı" dedi, sözünü kesti. O gün kendimle yüzleştim. Luca'yla kalacağım o yabancı gece, yalnızlığıma değil, içerideki maceracı ruha dokunmuştu. Bir hata değil, bir süreçti. Luca'yla birkaç kez daha görüştük, kasabada gezdik, gecelerimiz uzadı. kendimi suçlu hissetmedim, çünkü o an beni özgürleştirmişti.İşim bitince ülkeye döndüm, ama o gece kaldım. Belki de bu, bir oğul değil, saklı bulmanın gizemli bir yoluydu.