Yeniden Alevlenen Arzu

Evliydim, ama son zamanlarda hayatım bir rutine dönmüştü. Karımla beş yıllık evliliğimizde tutku yerini alışkanlığa bırakmıştı. 32 yaşındaydım, iyi bir işim, güzel bir evim vardı, ama içimde bir boşluk hissediyordum. Ta ki o akşam, eski bir arkadaşım olan Zeynep’le karşılaşana kadar. Zeynep, üniversiteden tanıdığım, her zaman çekici bulduğum bir kadındı. O da evliydi, ama gözlerindeki parıltı hiç sönmemişti. Bir iş toplantısı sonrası tesadüfen aynı restoranda denk geldik. “Selam,” dedi gülümseyerek, “uzun zaman oldu.”

Masasına davet etti, biraz sohbet etmek için oturdum. Üzerinde siyah bir elbise vardı, vücudunu saran kumaş her hareketinde dikkat çekiyordu. “Eşin nasıl?” diye sordu, şarap kadehini dudaklarına götürürken. “İyi,” dedim, ama sesimdeki monotonluk belliydi. Gülümsedi, “Sen pek öyle durmuyorsun,” dedi, gözlerime bakarak. Haklıydı, ve bunu saklamaya gerek duymadım. “Bazen insan farklı bir şeyler arıyor,” dedim, gözlerim onunkilerden ayrılmadı. Elini masanın üzerinden uzattı, parmakları elimin üzerine değdi. “Ben de,” dedi, sesi fısıltıya dönüşmüştü.

O an, içimde bastırdığım her şey su yüzüne çıktı. “Biraz dolaşalım mı?” dedim, hesabı ödeyip kalktık. Arabasına bindik, nereye gittiğimizi bilmiyordum ama umurumda da değildi. Şehrin dışında tenha bir yere parkedince, arabadaki sessizlik yerini gergin bir enerjiye bıraktı. “Bunu yapmamalıyız,” dedim, ama elim çoktan omzuna gitmişti. “Biliyorum,” dedi, “ama durduramıyorum.” Dudaklarımız buluştu, öpüşmesi aç ve vahşiydi. Ellerim saçlarına dolandı, onu kendime çektim. Arabanın dar alanında bile teninin sıcaklığı beni çıldırttı.

Elbisesinin fermuarını indirdim, sütyeni ortaya çıktığında nefesim kesildi. “Çok güzelsin,” dedim, dudaklarım boynuna indi. İnledi, “Sen de,” diye fısıldadı. Koltuğu yatırdık, üzerime çıktı. Pantolonumu indirdiğinde, gözlerindeki arzu beni ele geçirdi. “Eşlerimiz duymasın,” dedi gülerek, ama o an ikimiz de evliliğimizi unutmuştuk. Elleri bedenimde dolaşırken, zevkten titriyordum. Onu sırtüstü yatırdım, iç çamaşırını çıkardığımda tamamen bana aitti. “Hadi,” diye inledi, sesi beni uçuruma sürüklüyordu.

Bedenlerimiz birleştiğinde, her şey kayboldu; karım, onun kocası, sorumluluklar… Sadece o an vardı. Arabanın içinde inlemeleri yankılanıyordu, her hareketimde daha da teslim oluyordu. “Daha hızlı,” dedi, tırnakları sırtıma battı. Ritmimiz hızlandı, tutkuyla birbirimize karıştık. Zevkin doruklarına ulaştığımızda, adını haykırdım. O da benimle birlikte boşaldı, nefeslerimiz birbirine karıştı. Yanıma uzandığında, ter içinde ve gülümseyerek bana baktı. “Pişman mısın?” diye sordu. “Hayır,” dedim, “ama bu bir daha olmamalı.” Gülümsedi, “Belki,” dedi, ama ikimiz de bunun yalan olduğunu biliyorduk.

Eve döndüğümde, karım uyuyordu. Duş aldım, ama Zeynep’in kokusu hâlâ üzerimde gibiydi. Telefonuma bir mesaj geldi: “Unutulmazdı.” Gülümsedim, cevap yazmadım ama içimden bir ses, bu hikayenin burada bitmeyeceğini söylüyordu. Evliydim, ama o gece kendimi yeniden жив hissetmiştim. Zeynep, hayatıma giren bir fırtına gibiydi ve ben bu fırtınada kaybolmaktan korkmuyordum.