Yetişkin Gecenin Olgun Hazzi

Her şey o sakin akşam başladı. 35 yaşındaydım, bir süredir yalnız yaşıyordum, işimde başarılıydım ama bir eksiklik vardı. Uzun ilişkiler vardı, ama son zamanlarda sadece anılarım kalmıştı. O akşam bir iş arkadaşımın veda partisine gittim. Şık bir restoran, loş ışıklar, hafif müzikle dolu bir ortamdı. Siyah bir elbise giydim, saçlarımı topladım, iyi hissettiğimi hissettim. Orada onu gördüm. Adı Kaan'dı, 40'larında, eski bir proje yöneticisi, griye çalan ipuçları ve sakin ama etkileyici bir duruş vardı. Masada yan yana oturduk, "Merhaba" dedi, gülümseyerek, "seni daha önce toplantıya katıldı." "Ben de yeni katıldım ekibe" dedim, kadehimi kaldırdım. Sohbet etmeye başlama, ayrılma, hayatta kalma, ortak zevklerimizden konuştuk. "Yalnız mı yaşıyorsun?" diye sordu, kişilerini yudumlarken. "Evet" dedim, "sen?" "Ben de" dedi, "ama bazı şeyleri paylaşmak güzel oluyor." Gülümsedi, gözler üstteydi, içeride bir yön vardı. Yemek bitti, parti dağılırken, "Biraz daha oturmak ister misin?" dedi, "Yakında bir bar var." "Olur" dedim, kalp hızlandı. Bara gitti, loş bir köşede saklandı, birer kokteyl söyledi. Sohbetin derinleştiği, hayatın zorlukları, hayallerden bahsedildi. "Biliyor musun" dedi, sesi alçaldı, "seninle konuşmak çok doğal." Yutkundum, "Seninle de" dedim, gözlerime baktım. Elini masada benimkine yaklaştırdı, parmaklarımız değdiğinde içim titredi. "Sorun olur mu?" diye fısıldadı, yüzümün yüzüme yakındı. "Hayır" dedim, nefesim hızlandı. Dudakları dudaklarıma değdi, ayrılmaya başladılar, öyle olgun, öyle derin bir öpücüktü ki, ona gideceğim. Ellerim gömleğine gitti, o ise elini inandırdı, beni kendine çekti. "Evim buraya yakın" dedi, nefes nefese. "Gidelim" dedim, içerideki arzu baskın çıkmıştı. Dairesine gitti, kapıyı kapattığında toplanırken. Öpüşürken elbisemin fermuarını indirdi, ben de gömleğinin düğmelerini değiştirdik, tenlerimiz buluştuğunda her şey o kadar gerçek, o kadar sıcaktı ki, sanki yıllar süren sesler geliyorduk. Yatağa uzandı, ellerinin boynuma kaydı, elleri bedenlerinde dolaşırken nefesim kesildi. "Devam etmek ister misin?" diye sordu, gözlerindeki tutku beni ele geçirdi. "Evet" dedim, sesim kararlıydı. Elbisem yere düştü, o da pantolonunu sıyırdı, bedenlerimiz bir ritimle buluştu, ter içinde nefes nefese toplantılar yapılıyor. O anlar, yetişkinliğin olgun hazzıyla dolup taştı, zaman kayboldu. Sabahın programlandığı yerde Kaan oradaydı, uyuyordu, gri dağıtımları yastığa yayıldı. Sessizce kalkarım, mutfakta kahve yaptım, kokusuyla ortaya çıkar. "Günaydın" dedi, gülümsemeyerek. "Günaydın" dedim, "dün gece..." "Özeldi" dedi, sözünü kesti. O gün kendimle yüzleştim. Kaan'la hayatta kalacağım o yetişkin gece, yalnızlığıma değil, içtenki yaşam isteğine dokunmuştu.Bir hata değil, bir bağdı. Kaan'la birkaç kez daha görüştük, bazen yemek yedi, bazen gecelerimiz uzadı. Kendimi suçlu hissetmedim, çünkü o anladı beni tamamlamıştı. Belki de bu, bir oğul değil, ayrıcalıklı yeniden bulmanın olgun bir yoluydu.